Oświadczenie UCiDK nr 5
w sprawie zakazu pozbawiania obywateli wolności, czy stosowania wobec nich przemocy, w każdej postaci, w przypadku, gdy nie wyrażają zgody na badanie swojego stanu zdrowia, na leczenie, czy szczepienie.
My niżej podpisani, działając na podstawie art. 26 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, w skrócie KRP, w zw. z art. 2, art. 4, art. 8, art. 37 ust. 1 i art. 82 KRP oraz na podstawie art. 2 ust. 17, ust. 26, ust. 29, ust. 43 i ust. 49 Statutu CiDK, jako konstytucyjny organ kontroli cywilnej, pod który mają podlegać Siły Zbrojne RP, to jest wszystkie formacje uzbrojone, w tym Policja, wydajemy pokontrolne Oświadczenie UCiDK nr 5 w sprawie zakazu pozbawiania obywateli wolności, czy stosowania wobec nich przemocy, w każdej postaci, w przypadku, gdy nie wyrażają zgody na badanie swojego stanu zdrowia, na leczenie, czy szczepienie.
Uzasadnienie
Po przeprowadzeniu wnikliwej kontroli ustaw i rozporządzeń dotyczących szczególnie art. 30, art. 31 ust. 2, art. 39, art. 47 i art. 68 KRP stwierdzamy, że obecne ustawy dotyczące ochrony zdrowia nie są przewidziane w KRP, co jest głównym i podstawowym dowodem na to, iż te przepisy prawa są całkowicie niezgodne z KRP. Dowody w tej kwestii zawarte są w Oświadczeniu UCiDK nr 3, które jest opublikowane na stronie www.ucidk.pl. Z tego też powodu niedopuszczalne jest, aby nadal mogły być w obiegu prawnym. Dodać należy, że art. 39 i art. 47 KRP nie przewidują żadnych ustaw, a co za tym idzie niedopuszczalne są w tej kwestii inne przepisy prawne, w tym rozporządzenia, czy ratyfikowane umowy międzynarodowe. Artykuły te należy stosować bezpośrednio, czyli tak, jak są literalnie zapisane, bez żadnych niekonstytucyjnych komentarzy do nich. Jeśli zaś chodzi o art. 68 KRP, który dotyczy ochrony zdrowia obywateli, to informujemy, że przewiduje on TYLKO jedną ustawę. Wynika ona z ustępu 2, który stanowi, że: „Obywatelom, niezależnie od ich sytuacji materialnej, władze publiczne zapewniają równy dostęp do świadczeń opieki zdrowotnej finansowanej ze środków publicznych. Warunki i zakres udzielania świadczeń określa ustawa.” Jak widać przepis ten przewiduje tylko jedną ustawę o nazwie: „Ustawa określająca warunki i zakres świadczeń opieki zdrowotnej” - której jeszcze nie ma. Warto też zwrócić uwagę na zapis art. 68 ust 4 KRP, który stanowi, iż: „Władze publiczne są obowiązane do zwalczania chorób epidemicznych i zapobiegania negatywnym dla zdrowia skutkom degradacji środowiska”. Z zapisu tego jednoznacznie i niepodważalnie wynika, że w kwestii zwalczania chorób epidemicznych nie jest przewidziana żadna ustawa, a jej zwalczanie może mieć miejsce dopiero wówczas, gdy ktoś już zachoruje i będzie chciał się leczyć. Chodzi o to, że każde leczenie to nic innego jak przeprowadzanie eksperymentu medycznego, gdyż żaden lek, czy szczepionka nie daje w 100% gwarancji, że pomoże na daną chorobę oraz że nie zaszkodzi bardziej, uszkadzając inne części ciała. To też potwierdzone jest w ulotkach do takich leków. Dlatego każdy obywatel musi wyrazić zgodę na każde leczenie lub badanie, aby nie zostały dodatkowo naruszone art. 30, art. 31 ust. 2, art. 39 i art. 47 KRP.
Każde zaś zmuszanie obywateli do przymusowego lub obowiązkowego badania, szczepienia, czy leczenia, to ewidentne przestępstwo na ich szkodę i całkowite naruszenie ich konstytucyjnych praw. W takim przypadku każdy obywatel zgodnie z art. 82 KRP ma obowiązek się bronić, a w przypadku, gdy pozbawi napastnika zdrowia lub życia musi to być potraktowane jako obrona konieczna oraz obrona swoich i innych obywateli praw konstytucyjnych. Inni zaś obywatele widząc takie zdarzenie też mają obowiązek stanąć w obronie zaatakowanego bezprawnie obywatela. Takie osoby powinny być nawet odznaczane za odwagę i realizowanie swoich konstytucyjnych obowiązków, a nie karane. Karani zaś muszą być obywatele, którzy bezprawnie chcą naruszać lub naruszają konstytucyjne prawa innych.
Do powyższego dodać należy, że nawet sądy nie mogą zmuszać obywateli do przymusowego leczenia, szczepienia, czy badania, bo byłoby to z ich strony całkowite naruszenie między innymi art. 2, art. 7, art. 8, art. 30, art. 31 ust. 2, art. 39, art. 40 (poniżające traktowanie), art. 47, art. 83, czy art. 175 ust. 1 KRP, tym bardziej że to nie są sprawy dotyczące wymiaru sprawiedliwości. Podobnie jest z rozwodami, czy wiarą. To są indywidualne sprawy każdego obywatela, a nie sądów. Ponadto, sądy obecnie działają nielegalnie, gdyż Naród Polski nigdy nie wybierał władzy sądowniczej i nie wie, czyimi przedstawicielami są osoby podszywające się pod sędziów.
W przedmiotowej sprawie istotne jest również to, że każdego uznaje się za niewinnego, do czasu, aż w danej sprawie nie będzie prawomocnego wyroku sądowego, co wprost wynika z art. 42 ust. 3 KRP. To zaś oznacza, że bezprawnym działaniem jest pozbawianie obywateli wolności, nawet na chwilę, tylko dlatego, że nie chcą się badać, leczyć, czy też szczepić.
Naruszenie powyższego Oświadczenia UCiDK nr 5, będzie skutkować poważnymi konsekwencjami karnymi i finansowymi, w formie zadośćuczynienia dla poszkodowanych obywateli, którzy zostaną bezprawnie pozbawieni wolności oraz których zostaną naruszone konstytucyjne prawa przez funkcjonariuszy publicznych, czy osób decyzyjne w kwestii ochrony zdrowia. Przypominamy, że art. 44 KRP nie przewiduje przedawnienia takich spraw, więc nie da się uniknąć kary za działanie niezgodne z KRP i na ogromną szkodę wszystkich obywateli, których konstytucyjne prawa zostaną naruszone.
