Oświadczenie UCiDK nr 10

My niżej podpisani, działając na podstawie art. 26 ust. 2 KRP, w zw. z art. 2, art. 4, art. 8, art. 37 ust. 1 i art. 82 KRP oraz na podstawie art. 2 ust. 17, ust. 26, ust. 29, ust. 43 i ust. 49 Statutu CiDK, wydajemy pokontrolne Oświadczenie UCiDK nr 10, w sprawie uznania Rady Ministrów, w tym Prezesa Rady Ministrów za całkowicie nielegalnie działających.

Uzasadnienie.

W przedmiotowym uzasadnieniu najistotniejszym dowodem na to, że Prezes Rady Ministrów Donald Tusk, jak i jego wspólnicy z Rady Ministrów działają całkowicie nielegalnie i dlatego nie mają prawa dalej funkcjonować jako władza państwowa, jest to, że należą do partii politycznych oraz to, że nie są przedstawicielami Narodu Polskiego do tej władzy, co jest niedopuszczalne i narusza szczególnie art. 2, art. 4, art. 11 i art. 13 KRP.

Na podstawie przedstawionych dowodów, Prezydent RP Andrzej Duda, nie miał prawa powołać partyjnego przedstawiciela na stanowisko Prezesa Rady Ministrów oraz jego partyjnych współpracowników do Rady Ministrów, ponieważ nie są to przedstawiciele Narodu Polskiego wybrani do pełnienia funkcji w ramach władzy wykonawczej. W tym miejscu należy dodać, że skoro Naród Polski, na podstawie ustaw partyjnych, mógł uczestniczyć w wyborach powszechnych i wybrał, nieświadomie, przedstawicieli partyjnych do władzy wykonawczej, takich jak Prezydent RP, prezydenci miast, wójtowie, czy burmistrzowie, to jest niedopuszczalne, aby wybory do władzy wykonawczej, jaką jest Rada Ministrów, nie odbyły się. Jest to ewidentnym i niepodważalnym naruszeniem przede wszystkim art. 2, art. 4, art. 32, czy art. 60 KRP.

Ponadto, zgodnie z art. 154 KRP Prezydent RP może TYLKO desygnować, czyli powołać kandydata na Prezesa Rady Ministrów, który może TYLKO zaproponować skład Rady Ministrów, ale z osób, które wcześniej zostały wybrane przez Naród Polski. Tak więc wybory powszechne, do każdej władzy publicznej i państwowej są konieczne, aby Naród Polski miał swoich przedstawicieli w tych władzach, a nie partie. Przecież z art. 154 i art. 155 KRP, w zw. z art. 2 i art. 4 KRP, które zgodnie z art. 8 ust. 2 KRP należy stosować bezpośrednio ( nie jest przewidziana w tej kwestii żadna ustawa), jednoznacznie wynika, że Prezydent RP, ani Prezes Rady Ministrów nie mają prawa dokonywać wyboru na dane funkcje w Radzie Ministrów. Podobnie jest w przypadku art. 154 ust. 3 KRP. Sejm ma możliwość wyboru Prezesa Rady Ministrów oraz proponowanych przez niego członków Rady Ministrów, lecz wybór ten ogranicza się do kandydatów, którzy zostali wcześniej wybrani przez Naród Polski. Ponadto, jeśli Naród Polski wybrał jakiegoś obywatela do władzy ustawodawczej, to ta osoba nie powinna pełnić funkcji w innej władzy, gdyż byłoby to całkowicie niezgodne z wolą wyborców. Dlatego, jeśli ktoś chce być Prezesem Rady Ministrów lub Ministrem w Radzie Ministrów, a nie posłem, powinien mieć możliwość udziału w wyborach na te urzędy. Naród wybierając swoich przedstawicieli do Rady Ministrów, wiedziałby wtedy, że nie zostanie oszukany, a dany kandydat, na którego oddali głos, nie będzie pełnił innej funkcji, do której według Narodu się nie nadaje.

Niedopuszczalne jest też to, aby Prezydent RP, który według art. 126 ust. 2 KRP ma czuwać nad przestrzeganiem KRP, nie wypełniał tego obowiązku. Gdyby to robił, to po otrzymanych pismach z UCiDK nie pozwalałby świadomie i celowo działać bezprawnie partiom politycznym i innym organizacjom, w tym sędziowskim oraz Radzie Ministrów, która na dodatek bezczelnie kradnie konstytucyjne kompetencje jednostek samorządu terytorialnego, czym narusza szczególnie art. 146 ust. 2 KRP. Przeczytanie rozdziału VI KRP pozwala zrozumieć, do czego przewidziana jest Rada Ministrów oraz ilu Ministrów może być maksymalnie i jakimi sprawami mają się oni zajmować. Należy też zwrócić uwagę na to, że pomimo niezmienności KRP w zakresie kompetencji Rady Ministrów, za każdym razem, gdy nowa władza partyjna przejmie władzę w Radzie Ministrów, tworzy nowe stanowiska ministrów, jak gdyby przybyło im konstytucyjnych kompetencji lub, jakby się one zmieniły. Warto więc wiedzieć, że KRP przewiduje funkcje tylko dla kilku ministrów, a mianowicie:

1. Ministra ds. administracji rządowej, odpowiedzialnego za koordynację i kontrolę pracy organów administracji rządowej;

2. Ministra ds. ochrony interesów Skarbu Państwa, który nie ma prawa zarządzać Skarbem Państwa, a tylko go chronić, choćby na arenie międzynarodowej i krajowej. Taki Minister powinien
   też współpracować z Urzędem Skarbu Państwa (KRP nie przewiduje Spółek Skarbu Państwa), którego jeszcze nie ma, choć jest przewidziany w art. 218 KRP.

3. Minister ds. kierowania wykonywaniem budżetu państwa;

4. Minister ds. zapewnienia wykonywania ustaw i rozporządzeń;

5. Minister ds. zapewnienia bezpieczeństwa zewnętrznego i wewnętrznego państwa, który musi ściśle współpracować z Ministrem Obrony Narodowej i Urzędem Cywilnej i Demokratycznej Kontroli (UCiDK), jak też, czynnie uczestniczyć w posiedzeniach Rady Bezpieczeństwa Narodowego. Pod tego Ministra nie mogą podlegać formacje uzbrojone, czyli Siły Zbrojne, bo one zgodnie z art. 26 ust. 2 KRP muszą podlegać tylko pod UCiDK;

6. Minister ds. umów międzynarodowych, który nie ma prawa do przekazywania konstytucyjnych kompetencji przypisanych wyłącznie dla UCiDK, czy kompetencji władzy publicznej dla organizacji międzynarodowych. Może tylko zgodnie z art. 90 ust. 1 KRP przekazać kompetencje władzy państwowej, to jest te, które należą do Rady Ministrów (art. 146 ust. 2 KRP), ale tylko w niektórych sprawach. Po przekazaniu takich kompetencji nie ma prawa być Ministra w Radzie Ministrów od tych przekazanych kompetencji;

7. Minister ds. stosunków z innymi państwami i organizacjami międzynarodowymi (zgodnie z art. 8 ust. 2 KRP, niedopuszczalne są inne tytuły ministrów, niż te, które wynikają bezpośrednio z KRP. Dlatego nie ma prawa być Ministra ds. Zagranicznych, czy innych ministrów, którzy nie są przewidziani w KRP)

8. Minister ds. obronności kraju, który jest odpowiedzialny, między innymi, za określanie corocznie liczby obywateli powoływanych (nieodwoływanych) do czynnej służby wojskowej. Ten Minister też musi podlegać pod UCiDK, jak też ma obowiązek uczestniczyć w Radzie Bezpieczeństwa Narodowego.

Zgodnie z Rozdziałem VI KRP w Radzie Ministrów nie może być;

1. Ministra Sprawiedliwości – jego działalność ogranicza się tylko do udziału w Krajowej Radzie Sądowniczej, co wprost wynika z art. 187 ust. 1, pkt 1 KRP, który nie przewiduje udziału w tym urzędzie członków Rady Ministrów;

2. Ministra Obrony Narodowej - podlega on bezpośrednio pod Prezydenta RP, co wynika z art. 134 ust. 2 KRP, a Prezydent RP, jako Najwyższy zwierzchnik (dowódca) Sił Zbrojnych ma podlegać w tej dziedzinie pod UCiDK.

3. Ministra Finansów – pieniądze na realizację ustawy budżetowej mają być gromadzone w jednostkach samorządu terytorialnego, bo one są odpowiedzialne za zbieranie podatków od obywateli, a nie inne niekonstytucyjne urzędy, takie jak Urzędy Skarbowe. Pieniądze publiczne powinny też być przechowywane w Urzędzie Skarbu Państwa i Narodowym Banku Polskim i z tych konstytucyjnych organów mają być przekazywane tam, gdzie są przewidziane w ustawie budżetowej.

4. Ministra Zdrowia – od ochrony zdrowia obywateli jest przewidziana w KRP władza publiczna, a nie państwowa, co potwierdza art. 68 i art. 146 ust. 2 KRP;

5. Ministra ds. ochrony środowiska – zgodnie z art. 74 KRP od tych zadań jest również władza publiczna;

6. Wielu innych ministrów, których nie przewiduje KRP, bo zgodnie z art. 166 ust. 1 KRP sprawy, którymi się dzisiaj bezprawnie zajmują, nielegalnie działający ministrowie, należą wyłącznie do kompetencji jednostek samorządu terytorialnego.

Informacje te nie zostały przedstawione w celu dążenia do zmian, gdyż jest już za późno, by cokolwiek zmienić. Zamiarem jest ukazanie, jak totalne bezprawie dotyka każdej dziedziny życia i każdej władzy. Jako Naród Polski obecnie znajdujemy się w sytuacji, z której jedynym rozwiązaniem jest zmiana systemu zarządzania Rzeczpospolitą Polską, na system oparty na prawdziwej demokracji i praworządności.

Podsumowując, dalsze kontynuowanie legalizacji działań, nielegalnie funkcjonującej Rady Ministrów, w tym wykonywanie jej rozporządzeń, czy innych dokumentów o znaczeniu prawnym, może prowadzić do poważnych konsekwencji prawnych, a szczególnie finansowych. W świetle powyższych informacji niedopuszczalne jest dalsze funkcjonowanie Rady Ministrów. Dlatego z dniem 01.01.2024 r. zakazujemy jej dalszego działania i unieważniamy wszystkie dokumenty wydane przez ten urząd. Osoby nadal posługujące się takimi dokumentami, pomimo tego oświadczenia, będą ponosiły odpowiedzialność finansową zależną od skutków ich działań. Ponadto, jeżeli Rada Ministrów będzie kontynuowała działalność po dniu 01.01.2024 r., każdy jej pracownik, który nadal będzie wykonywał nielegalną pracę zostanie obciążony kwotą 5 000 zł, za każdy dzień takiej pracy. Ponadto wszyscy pracownicy Rady Ministrów, którzy nie dostosują się do tego oświadczenia, będą musieli zwrócić wszystkie koszty, jakie dotychczas poniósł Naród Polski na utrzymanie tego urzędu. Pieniądze te muszą wrócić do budżetu Skarbu Państwa.

Decyzja w powyższej sprawie jest ostateczna i niepodważalna, a oparta została szczególnie na podstawie art. 2, art. 4, art. 26 ust. 2 i art. 82 KRP.