Oświadczenie UCiDK nr 3
w sprawie unieważnienia, z dniem 20.10.2023 roku niekonstytucyjnych ustaw i rozporządzeń przygotowanych bezprawnie przez partie polityczne oraz z całkowitym naruszeniem szczególnie art. 39, art. 47 i art. 68 KRP.
My niżej podpisani, działając na podstawie art. 26 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, w skrócie KRP, w zw. z art. 2, art. 4, art. 8, art. 37 ust. 1 i art. 82 KRP oraz na podstawie art. 2 ust. 17, ust. 26, ust. 29, ust. 43 i ust. 49 Statutu CiDK, wydajemy pokontrolne Oświadczenie UCiDK nr 3 w sprawie unieważnienia, z dniem 20.10.2023 roku, niekonstytucyjnych ustaw i rozporządzeń przygotowanych bezprawnie przez partie polityczne oraz z całkowitym naruszeniem szczególnie art. 39, art. 47 i art. 68 KRP, to jest, UNIEWAŻNIAMY MIĘDZY INNYMI:
|
Adres publikacyjny |
Data: |
Status |
Tytuł |
|---|---|---|---|
Dz.U. 2008 nr 234 poz. 1570 |
2009-01-01 |
obowiązujący |
Ustawa z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi |
|
2023-04-14 |
obowiązujący |
Ustawa z dnia 9 marca 2023 r. o badaniach klinicznych produktów leczniczych stosowanych u ludzi |
|
|
2023-01-01 |
obowiązujący |
Ustawa z dnia 16 listopada 2022 r. o zmianie ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty oraz niektórych innych ustaw |
|
|
2023-06-22 |
obowiązujący |
Ustawa z dnia 1 grudnia 2022 r. o zawodzie ratownika medycznego oraz samorządzie ratowników medycznych |
|
|
2022-12-20 |
obowiązujący |
Ustawa z dnia 1 grudnia 2022 r. o zmianie ustawy o Funduszu Medycznym oraz niektórych innych ustaw |
|
|
2022-05-26 |
obowiązujący |
Ustawa z dnia 7 kwietnia 2022 r. o wyrobach medycznych |
|
|
2022-01-27 |
obowiązujący |
Ustawa z dnia 17 grudnia 2021 r. o zmianie ustawy o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi oraz niektórych innych ustaw |
|
|
2021-12-09 |
obowiązujący |
Ustawa z dnia 17 listopada 2021 r. o zmianie ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych oraz niektórych innych ustaw |
|
|
2021-10-14 |
obowiązujący |
Ustawa z dnia 11 sierpnia 2021 r. o zmianie ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych oraz niektórych innych ustaw |
|
|
2021-02-12 |
obowiązujący |
Ustawa z dnia 21 stycznia 2021 r. o zmianie ustawy o Służbie Więziennej, ustawy o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi oraz ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych |
|
|
2021-01-26 |
obowiązujący |
Ustawa z dnia 21 stycznia 2021 r. o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw |
|
|
2020-12-30 |
obowiązujący |
Ustawa z dnia 27 listopada 2020 r. o zmianie niektórych ustaw w celu zapewnienia w okresie ogłoszenia stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii kadr medycznych |
|
|
2020-11-29 |
obowiązujący |
Ustawa z dnia 28 października 2020 r. o zmianie niektórych ustaw w związku z przeciwdziałaniem sytuacjom kryzysowym związanym z wystąpieniem COVID-19 |
|
|
2020-09-01 |
obowiązujący |
Ustawa z dnia 14 sierpnia 2020 r. o zmianie niektórych ustaw w celu zapewnienia funkcjonowania ochrony zdrowia w związku z epidemią COVID-19 oraz po jej ustaniu |
|
|
2020-05-16 |
obowiązujący |
Ustawa z dnia 14 maja 2020 r. o zmianie niektórych ustaw w zakresie działań osłonowych w związku z rozprzestrzenianiem się wirusa SARS-CoV-2 |
|
|
2020-04-01 |
obowiązujący |
Ustawa z dnia 31 marca 2020 r. o zmianie niektórych ustaw w zakresie systemu ochrony zdrowia związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19 |
|
|
2020-07-01 |
obowiązujący |
Ustawa z dnia 23 stycznia 2020 r. o zmianie ustawy o Państwowej Inspekcji Sanitarnej oraz niektórych innych ustaw |
|
|
2020-02-29 |
obowiązujący |
Ustawa z dnia 23 stycznia 2020 r. o zmianie ustawy o działach administracji rządowej oraz niektórych innych ustaw |
|
|
2020-01-01 |
obowiązujący |
Ustawa z dnia 31 lipca 2019 r. o zmianie niektórych ustaw w celu ograniczenia obciążeń regulacyjnych |
|
|
2017-01-12 |
obowiązujący |
Ustawa z dnia 4 listopada 2016 r. o zmianie ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych oraz niektórych innych ustaw |
|
|
2017-01-01 |
obowiązujący |
Ustawa z dnia 16 listopada 2016 r. o zmianie niektórych ustaw w związku z utworzeniem Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji |
|
|
2016-07-15 |
obowiązujący |
Ustawa z dnia 10 czerwca 2016 r. o zmianie ustawy o działalności leczniczej oraz niektórych innych ustaw |
|
|
2016-09-11 |
obowiązujący |
Ustawa z dnia 20 maja 2016 r. o zmianie ustawy o publicznej służbie krwi oraz niektórych innych ustaw |
|
|
2015-12-12 |
obowiązujący |
Ustawa z dnia 9 października 2015 r. o zmianie ustawy o systemie informacji w ochronie zdrowia oraz niektórych innych ustaw |
|
|
2017-01-01 |
obowiązujący |
Ustawa z dnia 24 lipca 2015 r. o zmianie ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych oraz ustawy o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi |
|
|
2015-01-01 |
obowiązujący |
Ustawa z dnia 22 lipca 2014 r. o zmianie ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych oraz niektórych innych ustaw |
|
|
2014-06-15 |
obowiązujący |
Ustawa z dnia 21 marca 2014 r. o zmianie ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych oraz niektórych innych ustaw |
|
|
2012-09-03 |
obowiązujący |
Ustawa z dnia 13 lipca 2012 r. o zmianie ustawy o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi oraz ustawy o Państwowej Inspekcji Sanitarnej |
|
|
2011-01-14 |
obowiązujący |
Ustawa z dnia 3 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych oraz ustawy o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi |
|
|
2009-06-05 |
obowiązujący |
Ustawa z dnia 24 kwietnia 2009 r. Przepisy wprowadzające ustawę o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta, ustawę o akredytacji w ochronie zdrowia oraz ustawę o konsultantach w ochronie zdrowia |
|
|
2009-06-05 |
obowiązujący |
Ustawa z dnia 24 kwietnia 2009 r. Przepisy wprowadzające ustawę o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta, ustawę o akredytacji w ochronie zdrowia oraz ustawę o konsultantach w ochronie zdrowia |
Ponadto, działając w imieniu Urzędu Cywilnej i Demokratycznej Kontroli, w skrócie UCiDK, który posiada umocowanie prawne w art. 26 ust. 2 KRP, w zw. z art. 2, art. 4, art. 8, art. 37 ust. 1 i art. 82 KRP oraz w Statucie CiDK, jako konstytucyjny organ kontroli cywilnej, wnioskujemy, na podstawie art. 63 KRP, w związku z art. 2, art. 7, art. 8, art. 30, art. 31 ust. 2 i ust. 3, art. 37 ust. 1, art. 39, art. 47, art. 68, art. 82, art. 83, art. 104 ust. 2, art. 126 ust. 2, art. 130, art. 166 ust. 1, art. 203 i art. 208 KRP, o:
1) podjęcie natychmiastowych działań w celu wycofania z obiegu prawnego w/w oraz innych nielegalnie obowiązujących przepisów prawa, które są całkowicie niezgodne z KRP, gdyż KRP ich nie przewiduje i nie posiadają one orzeczeń Trybunału Konstytucyjnego (TK), dotyczące zgodności z KRP, co jest wymogiem koniecznym wynikającym z art. 188 ust. 3 i art. 190 ust. 2 KRP w zw. z art. 2, art. 7, art. 8, art. 37 ust. 1 i art. 82 KRP;
2) szczególne zaangażowanie się Rzecznika Praw Obywatelskich w przedmiotową sprawę, w celu niedopuszczenia do dalszych naruszeń najważniejszych praw obywateli;
3) szybkie zlikwidowanie w/w nieprawidłowości i panującego bezprawia w przedmiotowej sprawie. Ten wniosek kierujemy do Prokuratora Generalnego i Komendanta Głównego Policji.
Tu jednocześnie wnioskujemy o przekazanie tego pisma podległym sobie jednostkom Prokuratury i Policji;
4) pilne przeprowadzenie kolegialnych kontroli (kontrola nie może być przeprowadzona przez jeden organ kontrolny), zapisanych w art. 202 ust. 3 KRP, w zw. z art. 2, art. 8, art. 26 ust. 2, art. 82 i art. 203 KRP oraz art. 2 ust. 11 Statutu CiDK, to jest, wraz z Cywilną i Demokratyczną Kontrolą, w kwestii legalności działania Rzecznika Praw Pacjenta, który nie jest przewidziany w KRP oraz przywłaszczył sobie kompetencje władzy publicznej, to jest jednostek samorządu terytorialnego. Wniosek ten kierujemy do Prezesa Najwyższej Izby Kontroli;
5) skuteczne, natychmiastowe i trwałe usunięcie z obiegu prawnego wszystkich przepisów prawa wydanych niezgodnie z KRP, czyli takich, które nie spełniają podstawowego wymogu zapisanego w art. 188 ust. 3 i art. 190 ust. 2 KRP w zw. a art. 2, art. 7, art. 8, art. 37 ust. 1 i art. 82 KRP oraz takie, które zostały uchwalone przez partie polityczne i nie są przewidziane w KRP. Ten wniosek kierujemy do Prezydenta RP oraz do Marszała Sejmu i Senatu.
Uzasadnienie.
Po przeprowadzeniu wnikliwej kontroli ustaw i rozporządzeń dotyczących szczególnie art. 30, art. 31 ust. 2, art. 39, art. 47 i art. 68 KRP stwierdzamy, że żadna z w/w ustaw nie jest przewidziana w KRP, co jest głównym i podstawowym dowodem na to, iż te przepisy prawa są całkowicie niezgodne z KRP. Z tego też powodu niedopuszczalne jest, aby nadal mogły być w obiegu prawnym. Dodać należy, że art. 39 i art. 47 KRP nie przewidują żadnych ustaw, a co za tym idzie niedopuszczalne są w tej kwestii inne przepisy prawne, w tym rozporządzenia, czy ratyfikowane umowy międzynarodowe. Artykuły te należy stosować bezpośrednio, czyli tak, jak są literalnie zapisane, bez żadnych niekonstytucyjnych komentarzy do nich. Jeśli zaś chodzi o art. 68 KRP, który dotyczy ochrony zdrowia obywateli, przez władze publiczne, a nie władze państwowe, to informujemy, że przewiduje on TYLKO jedną ustawę. Wynika ona z ustępu 2, który stanowi, że: „Obywatelom, niezależnie od ich sytuacji materialnej, władze publiczne zapewniają równy dostęp do świadczeń opieki zdrowotnej finansowanej ze środków publicznych. Warunki i zakres udzielania świadczeń określa ustawa.” Jak widać przepis ten przewiduje tylko jedną ustawę o nazwie: „Ustawa określająca warunki i zakres świadczeń opieki zdrowotnej” - której jeszcze nie ma. Warto też zwrócić uwagę na zapis art. 68 ust. 4 KRP, który stanowi, iż: „Władze publiczne są obowiązane do zwalczania chorób epidemicznych i zapobiegania negatywnym dla zdrowia skutkom degradacji środowiska”.
Z zapisu tego jednoznacznie i niepodważalnie wynika, że w kwestii zwalczania chorób epidemicznych nie jest przewidziana żadna ustawa, a jej zwalczanie może mieć miejsce dopiero wówczas, gdy ktoś już zachoruje i będzie chciał się leczyć. Chodzi o to, że każde leczenie to nic innego jak przeprowadzanie eksperymentu medycznego, gdyż żaden lek, czy szczepionka nie daje w 100% gwarancji, że pomoże na daną chorobę oraz że nie zaszkodzi bardziej, uszkadzając inne części ciała. To też potwierdzone jest w ulotkach do takich leków. Dlatego każdy obywatel musi wyrazić zgodę na każde leczenie lub badanie, aby nie zostały dodatkowo naruszone art. 30, art. 31 ust. 2, art. 39 i art. 47 KRP. Każde zaś zmuszanie obywateli do przymusowego lub obowiązkowego badania, szczepienia, czy leczenia, to ewidentne przestępstwo na ich szkodę i całkowite naruszenie ich konstytucyjnych praw. W takim przypadku każdy obywatel zgodnie z art. 82 KRP ma obowiązek się bronić, a w przypadku, gdy pozbawi napastnika zdrowia lub życia musi to być potraktowane jako obrona konieczna oraz obrona swoich i innych obywateli praw konstytucyjnych. Takie osoby powinny być nawet odznaczane za odwagę i realizowanie swoich konstytucyjnych obowiązków, a nie karane. Karani zaś muszą być obywatele, którzy bezprawnie chcą naruszać lub naruszają konstytucyjne prawa innych.
Do powyższego dodać należy, że nawet sądy nie mogą zmuszać obywateli do przymusowego leczenia, szczepienia, czy badania, bo byłoby to z ich strony całkowite naruszenie między innymi art. 2, art. 7, art. 8, art. 30, art. 31 ust. 2, art. 39, art. 40 (poniżające traktowanie), art. 47, art. 83, czy art. 175 ust. 1 KRP, tym bardziej że to nie są sprawy dotyczące wymiaru sprawiedliwości. Podobnie jest z rozwodami, czy wiarą. To są indywidualne sprawy każdego obywatela, a nie sądów.
Reasumując, jeszcze raz bardzo mocno podkreślamy, że KRP nie przewiduje żadnej ustawy odnośnie zapobiegania i zwalczania chorób zakaźnych, czy epidemicznych! Gdyby była przewidziana, to byłoby wprost zapisane w art. 68 ust. 4 Konstytucji RP. Dlatego też wszelkie dotychczasowe zakazy, nakazy, obostrzenia, czy rozporządzenia dotyczące pozbawiania obywateli wolności poprzez kwarantannę, pozbawianie wolności do swobodnego oddychania, czy też przymusowe szczepienia zapisane w nielegalnie obowiązujących ustawach, są oparte TYLKO na przepisach partyjnych, a nie konstytucyjnych. Przepisy te niepodważalnie naruszają m.in. art. 2, art. 7, art. 8, art. 22, art. 30, art. 31 ust. 1 i ust. 2, art. 37 ust. 1, art. 38, art. 39, art. 40, art. 41, art. 42, art. 47, art. 52 ust. 1 i ust. 2, art. 54, art. 57, art. 67 ust. 2, art. 68, art. 70 ust. 1, art. 76, art. 82, art. 83, art. 188 ust. 3, czy art. 190 ust. 2 KRP, co jest CAŁKOWICIE niedopuszczalne. Zaznaczamy, że naruszenie tylko jednego z ww. artykułów jest już przestępstwem.
Z powyższego wniosek jest oczywisty. Wszystkie wyżej wymienione ustawy oraz wydane do nich rozporządzenia, czy ratyfikowane umowy międzynarodowe, są całkowicie niezgodne z KRP, a obywatele mają obowiązek, wynikający z art. 82 KRP, walczyć z takim bezprawiem. W tym miejscu wyjaśnienia wymaga również fakt, że skoro sprawami ochrony zdrowia ma zajmować się tylko władza publiczna, to niedopuszczalne jest, aby władza państwowa przekazała nieswoje kompetencje organizacjom międzynarodowym, w tym WHO, czy UE. Niepodważalnym dowodem, w tej sprawie, jest art. 90 KRP, w związku z art. 2, art. 7, art. 8, art. 68, art. 146 ust. 2 i art. 166 ust. 1 KRP.
Z artykułów tych jednoznacznie wynika, że kwestie ochrony zdrowia należą do kompetencji władzy publicznej, a nie państwowej. Z tego też powodu, władza państwowa, jaką jest, między innymi Prezydent RP, Rada Ministrów, czy władza ustawodawcza, nie mają prawa przekazywania kompetencji władzy publicznej żadnym organizacjom międzynarodowym, w tym WHO, czy UE. Dlatego też wszystkie ratyfikowane umowy międzynarodowe, a tym bardziej naruszające art. 87 KRP inne przepisy prawa, wydawane przez w/w organizacje dotyczące przedmiotowej sprawy, są z urzędu nieważne. Zmuszanie zaś obywateli do ich przestrzegania jest poważnym przestępstwem, które zgodnie z art. 44 KRP nie podlega przedawnieniu.
Oprócz powyższych i niepodważalnych dowodów jest również wiele innych dowodów na niekonstytucyjność w/w ustaw. Wszystkich nie ma sensu wymieniać, tym bardziej że do unieważnienia każdej ustawy wystarczy przedstawić tylko jeden dowód na to, że nie jest ona uchwalona przez uprawnione do tego osoby. Członkowie partii politycznych nie mieli do tego prawa! Wynika to z art. 11 KRP. Warto też zaznaczyć, że żadna z w/w ustaw nie zawiera dowodów na ich zgodność z KRP, mimo to, każdy sędzia, urzędnik, czy funkcjonariusz publiczny powołując się na te przepisy prawa i działając na ich podstawie, niesłusznie informuje obywateli, że są one zgodne z KRP. Jednak jeśli skieruje się do takich osób pytanie - kto i kiedy stwierdził, że są one faktycznie zgodne z KRP, to nie są oni wstanie udzielić odpowiedzi na tak podstawowe pytanie. Również nie mogą przedstawić orzeczeń TK dotyczących ustaw, czy rozporządzeń na które się powołują, bo takich przecież nie ma. Takie orzeczenia jednak są koniecznie i na dodatek powinny być publikowane w Monitorze Polskim - co wprost wynika z art. 190 ust. 2 KRP, który stanowi: „Orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego w sprawach wymienionych w art. 188 podlegają niezwłocznemu ogłoszeniu
w organie urzędowym, w którym akt normatywny był ogłoszony. Jeżeli akt nie był ogłoszony, orzeczenie publikuje się w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski".
Tak więc orzeczenia wynikające z art. 188 KRP muszą być wydawane z urzędu, gdyż artykuł ten nie przewiduje, żeby TK wydawał orzeczenia na złożony do niego wniosek w danej sprawie.
Ponadto na złożony wniosek do TK, wydaje on tylko wyroki, a nie orzeczenia! Art. 188 KRP też nie zawiera informacji, o tym, że TK może orzekać, czyli, że może od tego odstąpić. Dlatego TK jest zobowiązany z urzędu wydawać orzeczenia, w sprawach przepisów prawa WYDAWANYCH przez centralne organy państwowe, ponieważ wszyscy obywatele, w tym urzędnicy i sędziowie muszą mieć dowód na to, że przepisy prawa, na które się powołują, są faktycznie zgodne z KRP. Tu też obowiązuje zasada domniemania niezgodności ustaw z KRP, do czasu, aż TK nie orzeknie inaczej, a co za tym idzie żaden przepis prawny, który nie posiada orzeczenia TK nie może znajdować się w obiegu prawnym.
Tak więc powyższe wnioski, w świetle art. 2, art. 7, art. 8, art. 44, art. 82, art. 104 ust. 2, art. 126 ust. 2, art. 130, art. 166 ust. 1, art. 203 i art. 208 KRP zobowiązują, wszystkich adresatów, do podjęcia niezwłocznych działań celem usunięcia z powszechnego obiegu prawnego niekonstytucyjnych ustaw, rozporządzeń i ratyfikowanych umów międzynarodowych.
